Pomiary główki płodu i radiologiczna ocena niewspółmierności porodowej

Radiologiczne pomiary główki płodu przy technice opartej na prawie rzutu środkowego nie dają tak dokładnych wyników, jak to można osiągnąć przy badaniu miednicy. Przyczyny tego polegają głównie na trudnościach równoległego ustawienia badanej płaszczyzny główki do kliszy oraz określenia ich wzajemnej odległości. Nie można również zapobiec ruchom płodu podczas wykonywania zdjęcia. Przy ocenie niewspółmierności porodowej próbowano posługiwać się metodami opartymi na wymiarach linijnych, płaszczyznowych i przestrzennych. Stosunkowo największą wartość przedstawia oczywiście metoda oparta na wymiarach przestrzennych, tj. objętości główki i pojemności miednicy. O możliwości odbycia się porodu drogą naturalną — bez szkody dla matki i płodu — decyduje jednakże wiele czynników, a nie tylko stosunki objętościowe i przestrzenne główki i kanału rodnego. Toteż mimo cennej pomocy, jaką przedstawia każdy dobrze wykonany radiogram, należy zawsze interpretować go w całym kompleksie czynników diagnostycznych i rokowniczych. Ponadto badanie radiologiczne jest przydatne w diagnostyce wad rozwojowych płodu oraz rozpoznawaniu wewnątrzmacicznej śmierci płodu.