Zasady stosowania badań radiologicznych

Badanie rentgenowskie klatki piersiowej u kobiet w ciąży oraz. u niemowląt i dzieci w wieku do 10 lat włącznie należy ograniczyć do przypadków bezwzględnie koniecznych i wykonywać w postaci zdjęć dużego formatu. Wykonywanie prześwietleń powinno być ograniczone jedynie do przypadków uzasadnionych wątpliwościami diagnostycznymi i odbywać się w warunkach zamkniętej opieki zdrowotnej. W badaniach powyższych należy zawsze stosować osłonę na gonady. Badania rentgenowskie w obrębie brzucha i miednicy u kobiet w ciąży powinny się odbywać wyłącznie w warunkach zamkniętej opieki zdrowotnej i powinny być ograniczone do przypadków zagrożenia życia płodu lub matki, lub gdy badanie rentgenowskie nie może być zastąpione inną metodą diagnostyczną. Badania rentgenowskie w obrębie brzucha i miednicy u kobiet w wieku rozrodczym po upływie 10 dni od początku krwawienia miesiączkowego są przeciwwskazane. Badanie radiologiczne w położnictwie opiera się na metodzie rentgenografii. Zastosowanie praktyczne znajdują 4 rodzaje zdjęć: 1. zdjęcia przeglądowe przednio-tylne, 2. zdjęcia boczne, 3. zdjęcia górno-dolne, czyli osiowe wchodu miednicy, 4. zdjęcia z użyciem płynów cieniujących. Każde badanie powinno ograniczać się do jednego, a najwyżej dwóch rentgenogramów, wykonywanych z bezspornie umotywowanych wskazań oraz przy użyciu odpowiedniej aparatury i techniki. W ten sposób zostają zapewnione korzyści diagnostyczne, a jednocześnie zmniejsza się ryzyko szkodliwych następstw promieniowania jonizującego na organizm matki i płodu.