Przydatność kliniczna amnioskopii

Amnioskopią informuje nas o barwie, ilości i składzie płynu owodniowego, o stanie błon płodowych oraz czasem o części przodującej. W ciąży prawidłowej wody płodowe zwykle są jasne i zawierają różnej wielkości kłaczki mazi płodowej. Błony płodowe odznaczają się dużą przejrzystością i jasnoperłową barwą. Domieszka smółki zmienia barwę płynu owodniowego na różne odcienie barwy zielonej. Kłaczki mazi płodowej stają się ciemne lub niewidoczne, a podczas poruszania główki pozornie nie stwierdza się przemieszczania płynu owodniowego. W ciąży obumarłej płyn owodniowy ma wygląd popłuczyn mięsnych. W chorobie hemolitycznej płodów można stwierdzić żółtą barwę płynu owodniowego, lecz w lżejszych postaciach klinicznych objaw ten jest niestały, a przy użyciu zwykłego oświetlenia niepewny. Stwierdzenie zielonych wód płodowych lub małowodzia wskazuje na duże prawdopodobieństwo zagrożenia płodu, stanowi wskazanie do szczegółowej analizy klinicznej, uzupełnienia badania innymi metodami oraz przyjęcia aktywnej postawy podczas ciąży oraz porodu. Amnioskopia jest klinicznie przydatną metodą wykrywania niewydolności łożyska i zagrożenia płodu. Wprowadzenie amnioskopii pozwoliło obniżyć wskaźniki śmiertelności płodów i noworodków. Jednakże amnioskopia jest metodą służącą tylko do wstępnej selekcji przypadków wymagających intensywnego nadzoru. Stwierdzenie smółki w wodach płodowych jest ważnym sygnałem zagrożenia płodu, lecz korelacja zielonych wód płodowych i niedotlenienia płodu nie przekracza 20%. Również stwierdzenie jasnych wód płodowych nie zawsze jest równoznaczne z dobrym stanem płodu, np. w cukrzycy, mimo objawów niedotlenienia płodu i kwasicy, wody płodowe są zwykle barwy jasnej.