Ocena wydolności popłodu po jego urodzeniu

Wiadomo, że popłód ma bardzo szeroki zakres czynności. Z drugiej strony również spotyka się więcej niż jeden rodzaj patologii ciążowej i porodowej. Dlatego przy omawianiu zagadnienia niewydolności łożyska należy zwrócić uwagę na znacznie szerszy jego zakres. Wynika z tego jasno, że ocena niewydolności łożyska musi być zróżnicowana. Uwzględniając te dwa zasadnicze czynniki (wieloraką czynność popłodu i zróżnicowaną patologię położniczą), należy sobie uświadomić, że nie uda się wypracować jednego, uniwersalnego testu określającego to powikłanie. Palomoriologiczne możliwości oceny niewydolności łożyska po urodzeniu (metody bezpośrednie). I. Ocena wielkości popłodu. 1. Ciężar łożyska i popłodu. 2. Współczynnik ciężaru łożyska do ciężaru płodu bądź popłodu do płodu. II. Ocena makroskopowa zmian ogniskowych. 1. Nasilone występowanie zawałów. 2. Rozległość skrzepów w płycie podstawowej. III. Ocena makroskopowa układu i wielkości naczyń. 1. Typ rozmieszczenia. 2. Stosunek tętnic do żył. IV. Ocena sznura pępowinowego. 1. Długość: a. nadmiernie długi, b. zbyt krótki. 2. Pępowina o dwóch naczyniach. V. Niewydolność błon płodowych pozałożyskowych.1. Nieprawidłowe wytwarzanie płynu owodniowego: a. wielowodzie, b. małowodzie, c. owodnia guzkowata. 2. Przedwczesne pękanie pęcherza płodowego. VI. Ocena mikroskopowa.1. Zmiany wsteczne włókniste i szkliste. 2. Zmiany naczyniowe (zarastanie, zakrzepica). 3. Zmiany obrzękowe i rozrostowe. 4. Ocena morfologiczna materiału uzyskiwanego z biopsji łożyska. VII. Histometryczna ocena elementów łożyska. VIII. Wskaźnik liczby pączków zespólniowych. IX. Histochemiczna ocena czynności popłodu. 1. Fosfataza zasadowa. 2. Oksytocynaza. 3. Dehydrogenaza sterydowa. X. „Pediatryczna” ocena niewydolności łożyska.